Amcamdır.
Ona biz baba deriz,
O getirir biz yeriz.
Bulunmaz dünyada
Onun gibi bir keriz.
Şiiri kesinlikle amcam için yazılmış olmalı. Tek bildiği çalışıp eve para getirmek. Yengem tek kelime ettirmez ona.
-sen sus Avni.
-Karışma Avni.
-sen ne anlarsın Avni.
-onu yapmayacaksın Avni.
En sık kullandığı cümlelerdir. Yengemin bu davranışları yüzünden onlara gidesim gelmez. Çocukları da aynı.
-Of baba.
-annemin haberi var baba.
-sen ne bilirsin ki baba.
Daha amcamın bir kere bile bağırdığını görmedim ya da duymadım. Ondaki o sabrına hep hayran kalmışımdır. Yengemin her gün bir dizisi vardır. Amcam kumandayı eline bile alamaz. Bu yüzden kendine tablet almış okey oynayıp sigara içer mutfakta. buna bile söylenir yengem. Aralarında hiç sohbet olmaz. Bu söylenmelere kayıtsız kalması hep dokunur bana. Bazen yengeme laf söylemek istesem de, karışamam. Bana düşmez.
Maddiyat konusunda da çok yüklenirler. Alçı boya işleri yapar amcam. Yengem de çocuklar da son model cep telefonu kullanır. Taksit ve faturaları amcam öder. Daha da yüklenir. "ne kazandın ki? Eve ne getirdin ki?"
Amcamın bütün bunlara katlanma sebebi "tadımız kaçmasın" düşüncesi olabilir ve o 2 çocuk evlenip kendi hayatlarını kurduğunda: "ne halin varsa gör" deyip yengemi boşarsa hiç şaşırmam. Sevinirim. Çoktan hak etmişti çünkü.
Bazen amcamı, kürk mantolu Madonna kitabındaki Raif bey'e benzetirim. Madonna sını yıllar önce kaybetmiş ve bu yüzden bunların hiçbirini sallamayan biri.
