koca şehirde yapayalnızsın. biraz insan görürüm, hayata karışırım ümidiyle bi kafeye oturursun. kahve 6 ytl'dir (bu önemsiz bi ayrıntı gibi gelebilir ama az para değil 6 ytl. nerden baksan 4 dolar filan). kahve içini biraz ısıtır ama şu yalnızlık...
kafede bakabileceğin fazla kız yok. olanlar da zaten, yakası kürklü montlu, avcunda araba anahtarı olan, iri yarı çocukların kanatları altında. yani senin 6 lira bok yoluna gidiyor. tam o sırada içeri ben diyeyim milla jovovich, siz deyin sophia loren (gözlerim bozuk, o sebepten tam göremiyorum) ayarında, bakıma ve ilgiye muhtaç, yalnız, fındık burnunun ucu soğuktan kızarmış, incecik elleri buz kesmiş bi kız giriyor. allah'ın işine bak ki, kızla göz göze geliyorsun ve bir çok masa boş olmasına rağmen senin yan masana oturmaya hamle yapıyor. işte, şehir artık o kadar da kötü değil, hava artık soğuk değil, kahve pahalı değil, beşiktaş 8 tane yememiş, yönetim o kadar da kötü değil, evsahibi zam yapmamış, kafedeki müzik bile değişmiş; hayat değişmiş ulan...
ama tam kız sandalyeye otururken, 'sizi şöyle alalım hanımefendi'
niye lan niye? allahsız garson! arabesk filmindeki kaya karakteriyle paralellikler gösteren garson! pis garson! niye?
ne biçim bi işletmede yetişmişsin sen arkadaşım? aile salonumuz üst katta tarzı yerlerin adamı!
'orası rezerve'
yalanını kahve kupası ziksin!
edit: hırsımı alamadım lan! önce bana baktı o kız! önce o baktı!
