Seni çocuk yaşta tanıdım diyebilirim. O ilk anda belirdin. Diğerlerinin önüne geçtin. Başkaydın. Çünkü her aşk böyle tarif edilir. Başkaydın denir.
Hep böyle dedim aşık olmak benim için birinin zekasına hayran olmaktı. Kaşın gözün umrumda olmadı.
Uzun zaman ergenliğin de verdiği hoyratlıkla çok yıprattık birbirimizi. Zaten sen kendi aşklarınla mesguldün ben aşk sandıklarımla...
Ben senin her zerreni öğrenmeye çalışırken sen beni tam anlamıyla tanımadın bile. Yüzeysel bi ilişki oldu aramızda.
Gün geldi nasıl olduysa bedenlerimiz birleşti bi gün. Ben buna milyonlarca anlam yükledim. Yüzeyselliğimiz devam etmekteydi. Gözümde öyle yüceltmiştim ki oturup karşında iki kelimeyi yan yana getiremeyecek kadar zekamı küçümsedim. Böyle sefilce devam etti uzun süre. Aşk varsa dedin sensin kalbimdeki... Ama yine bi gün geçip karşıma aşık oldum dedin. cümlelerimi tamamlıyor aklıma okuyor sanki dedin ve gittin. ''bitti'' diyerek döndün sonra. aşk çok zordu ve tabi ki seni bıkıp usanmadan dinleyecek tek varlık bendim. kelimelerin döküldü ben hepsini ezberledim. ne güzel seviyor dedim seni dinlerken. sevse beni de böyle severmiş demek ki dedim. onla yaşadığın her şeyi benle yaşamışsın gibi hissettim tüm acılarını ve mutluluklarını. her kavgadan seni haklı çıkararak ayrıldım ama.
bu arada dinmişti heyecanım. yüklediğim anlamların hiçbirini karşılamadığını gördüm. imkansızlığın kekremsiliği vardı hala tadında. ilk kez beni tanımaya başladın. neyi severim neye gülerim ilk defa öğrendin. Vazgeçilmez olmaya başladım hayatında hatta. Söylemedin ama ben anlarım. Takdir ettiğin bir özelliğim bu da. Şimdi ne bir arada ne ayrı. Karıştık birbirimize öyle. Ben sana seviyorum demeye korkuyorum sen birini tekrar sevmeye. Beklentisiz olmam da hoşuna gidiyo hem. Bir gün yine ben gidiyorum dersin ben de yine beklemeye başlarım. Bak bir takdir ettiğin özelliğim daha...
