döküldü hep. ellerini deydiğin yerlerden başladı dökülmeye. oysa benim saçlarım dökülmezdi, zaten sende gitmezdin diye düşündüm hep. hep saçlarım döküldü, bahar gelmedi hiç. sen gittiğinden beri yani, bahar gibiydin içimde. gittin ya şimdi sonbahar. gül soldu, perçem yosun.
"nazende sevgilim yadıma düştün"
hiç çıkmıyorsun ki oradan. bunun bahar gülleriyle bir alakası yok sanırım. hiçimde bahar güllerini sulayan gözlerim olmasa içim ne yanar kim bilir. yanıyor da bir su döken yok şimdi. düşme sen hiç bir yerine bir şey olur. aklım olsa bile.
"sevenin bahtına bir güzel düşer"
bir güzel düşer, ciğerlerim gazel. kafiye yapmayıda öğrendim bak gidişinin ardından. bahtım karaysa demekki. oysa sen güneş gibiydin. gözlerin aynı bu şarkıya yakınsardı. ben bir şiire. bahara yakışırdı güneş. ben bahar değilsem demekki.
"sen de tek sevgilim aklıma düştün"
geçmiş zaman sokmuş dilimi. her cümlemde etkisini gösteriyor. aklıma düşüşün, kalbinden düşüşüm kadar kolay mı oldu sahi? sahibini arayan sorular kervanıma bir yolcu daha.
aklım da kalbim kadar temizdir, canın yanmaz. canım yanar.
-nazende sevgilim yadıma düştün.
kuşlar ne güzel uçuyor sahi.
