bencesini, sencesini geçip de sabahattin ali'nin cümlelerine kulak verdiğimde saygıyla susup sevmenin hakkını veremeyenler adına içerlediğim güzelliktir sevmek. baştan aşağı yanmak, her nefeste adını fısıldar gibi solumak, kanında dolaşanın kan değil sevgilinin gözyaşları olması, gördüğün her şeyde sevgilinin olması.. çok daha derin bir şey..
"Çiçeklerin açtığı mevsimde, senin kollarına yaslanan ve çiçekler kadar güzel kokan bir vücutla uzak su kenarlarında oturmak ve öpüşmek yoruluncaya kadar öpüşmek hoş şeydir...
Seni gördüğü zaman zalimce başını çeviren mağrur bir dilberin kapısı önünde veya ışığı altında sabaha kadar dolaşmak, bunu candan arkadaşlara ağlayarak anlatmak, söz aramızda gene hoş şeydir.
Fakat sevgili bir vücutta bulunmayan bir şeyi kendisinde taşımaya tahammül etmeyerek onu koparıp atabilmek, işte adaşım, yalnız bu sevmektir."
