ilkokul birinci sınıfta yediğim dayağın anısını sizlerle paylasmak isterim ey tostlar.pardon dostlar ! Bu dayak hayatımda yediğim ilk ve tek dayak olma özelliği taşıdığından ötürü benim için çok önemlidir.birinci sınıftayken çok mülayim uslu bir çocuktum.sınıfta ismini bile yazmaya tiksindiğim bir oğlan çoçuğu bana kafayı takmıştı.sınıfta herkes okumayı sökmüş ama bu ismi lazim olmayan gerizekalı bı türlü okuyamıyordu.hocalarda bu çocugun üzerine gidiyorlardı hep.okul kapanana kadar okucaksın filan diye azarliyorlardı çocuğu.çocukta içten içe sinirleniyor ama hocalara laf edemiyordu. Ve bütün sinirini benden çıkartıyordu. Her tenefüs elimden tutar,beni okulun arka bahçesine götürür,tenefüs bitene kadar bir güzel döverdi.ve bunu kendine alıskanlık haline getirmisti. Her tenefüs elimden tutar beni götürüp döverdi.sonra gene elimden tutar beraber sınıfa gelirdik.(ne dangalakmışım o zamanlar be‼) birinci sınıf bitene kadarda bu böyle devam etti.ben ikinci sınıfa gectigimde çocuk okumayı sökemedigi için tekrar birinci sınıfa gitmişti. Çocuk sınıfta kalmasaydi 8.sınıfa kadar dayak yicektim heralde mazlum gibi..
