eşcinselliğimin farkına varmıştım. internet alemlerine dalmıştım. annem kızardı "çok bilgisayarın başında duruyorsun!" diye. söyleyemezdim, saklardım. eşcinsel olduğumu bilen kimse yoktu, ama hiç kimse. sadece internet üzerinde. 3 yıllık sevgilim vardı mesela, yüzünü hiç görmesem de. 15 yaşımızdan 18 yaşımıza kadar sevgili dedik birbirimize.
internet.. internet benim için özgür olabildiğim tek yerdi! biricik yerdi. daha sonraları anneme açıldığımda dedim "annem orası özgür olabildiğim tek yerdi, çok vakit geçirmem bu yüzdendi." annem ağladı.
peki şimdi? şimdi internet ne benim için? açık bir eşcinselim, herkes bilir eşcinsel olduğumu az çok. insanlar eşcinsel olduğunu bildiğinde ona göre davranıyor, ona göre yaklaşıyor veya yaklaşmıyor. en yakın arkadaşın da olsa esprilerini tartarak yapıyor mesela. ya da aynı yatakta yatmak istemiyor. ne bilim.. sen "sen" değilsin, ilk sıfatın "eşcinsel"sin, sonra "sen"sin. internet benim için yine çok güzel. eşcinsel olduğumu gizleyip muhabbet edebiliyorum insanlarla. şimdi diyorum ki, internette çok özgürüm. kimsenin bana karşı önyargısı yok. onlardan gibi "normal" olarak yaşıyorum.
internet iyidir, güzeldir. kişiliğinin önündeki perdeleri kaldırırsın orda, ya da en arkasına saklanırsın bir anda. bir şekilde, ama bir şekilde özgürlüğü vermese de tattırır sana.
