Atatürk daima yakın arkadaşlarına:
"Beni Reisicumhursun diye Çankaya'nın kayalıklarına ve Dolmabahçe'nin rutubetli karanlık odalarına hapsediyorsunuz. sonra da siz istediğiniz gibi geziyor ve eğleniyorsunuz. Buna hakkınız yoktur" diyerek şikayetlerde bulunurlardı.
Bu üzüntülerini bazen öyle hüzünlü ve samimi bir tarzda, acındırıcı şekilde anlatırlardı ki muhatabını adeta müteesir ederdi.
Bir gece bir iki arkadaş izinsiz olarak Dolmabahçe'den bir arkadaşın evine gitmiştik.Bizim yakın dostumuz olan ev sahibini Atatürk hiç tanımıyordu.Orada yiyip içiyor, hoşça vakit geçiriyorduk. Saat oldukça gecikmişti. Birdenbire gözüme, Ataürk'ün pek sevdiği köpeği Foks ilişti. Rüya görüyorum zannettim.
...Bu köpek, odalarında yatar, gittiği her yere beraber gider, gireceği salona herkesten ve Atatürk'ten daha evvel koşar girer, adeta Atatürk'ün geldiğini haber veriyormuş gibi hareket ederdi.
Ben de Foks'u görür görmez arkasından ne çıkacağını beklerken Atatürk'ün levent gibi endamı ve güzel yüzü ile içeriye girişini görünce hepimiz birden şaşırdık, kaldık.
Kapıdan girer girmez hepimize birden ilk söyledikleri söz şu oldu:
"Bravo size! Beni Dolmabahçe'ye tıkınız, siz burada eğlencede...Nasıl bastırdım!
