Siyasetten anladığı televizyondan izlediği, demagoglardan dinlediği ile sınırlı olan yurdum insanının feryatları kulaklarımda çınlıyor: ah şu solcular, mahvettiler bizi.
CHP'ye gelince, oy devşirmek üzere ismet paşanın sola kaymayı düşündüğü ama beceremediği sonrasında Ecevit'in ipleri eline alıp ulusalcı bir merkez sol olarak (bkz: sosyal demokrat değil demokratik sol) ya da ortanın solu olarak tanımladığı 1970'lerde etkili olmuş popülist bir akımdan ibarettir solun Türkiye siyasetinde en etkili olduğu zamanlar. Tabi burada parlamento açısından konuşuyorum. Yoksa, sol sokaklarda işçiler arasında yine 1960'ların ikinci yarısı ve 1970'ler boyunca epeyce sempatizan kazanmış ve yer yer örgütlenmişti de. islamcılık hep mağdur, milliyetçilik hep mağrur, e sol? Ne geldiyse başımıza soldan geldi. Hay solunuza inme insin emi!
