şu hayatta hiç yapmadığım ve sanırım asla da yapamayacağım eylemlerden biri. öyleki, bırakın ona yazmayı, kendine çekmeye çalışmayı, onunla ilgili ne oluştuysa kendi içimde bir anda silip atabiliyorum; kendiliğinden buz dağları oluşuyor asla kıramayacağım..
şu var ki, günümüzde sevgililik ilişkileri genellikle ciddi boyutlu, güçlü bir sevgi ve paylaşım içinde olmuyor. hatta pek zaman öyle bir takılmak, vakit geçirmek, bir miktar cinsel çekim güdüleriyle idame ettiriliyor. dışardan bunun ayırdına varmak ta pek kolay olmasa gerek.
evet belki birini gördünüz, tanıdınız, beğendiniz; evet budur, onunla çok iyi olabiliriz diye düşündünüz ama sonra öğreniyorsunuz ki sevgilisi var. ama sizin duygularınız daha ciddi. bu durumda kendini ondan tamamen soyutlamak ta kolaya kaçmak, belki de büyük bir fırsatı kaçırmak anlamına gelebilir her iki taraf için de. yani nasıl bir stateji izleneceği duruma ve anlayışa göre epey muğlak bir nitelik kazanır.
ha benim için pek öyle sayılmaz tabi. şimdiye kadar kime şöyle bir ilgi duyduysam arada bu türden duvarlar oluyor ve ben de kişisel yasalarım gereği kaçınılmaz biçimde üstünü karalıyorum, geçip gidiyor son tren gibi. sanki güneş bir daha doğmayacakmışçasına batıyor, koca bir sis alıyor gözlerimi. sen de değilmişsin sen de...
