345.
-
istanbul Türküsü
istanbul' da, Boğaziçi' nde,
Bir garip Orhan Veli' yim;
Veli' nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.
Urumelihisarı' na oturmuşum
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum:
istanbul' un mermer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanıyor hicran yaşları;
Edalı' m,
Senin yüzünden bu halım;
istanbul' un orta yeri sinema;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş, bana ne?
Sevdalı' m,
Boynuna vebalim!
istanbul' da, Boğaziçi' ndeyim.
Bir fakir Orhan Veli;
Veli' nin oğlu,
Tarifsiz kederler içindeyim.
Orhan Veli
