en eski evimizde, üst kat komşumuz sakız saçlı rukiye hanım' ın perdelerinden bolca gün ışığı süzülen salonunda, beyaz keten örtülü naif koltukların etrafından sarkan, gür, koyu yeşil, tırtıklı yaprakları olan bitkidir. küçük, tombul ayaklar yazın hafif serinliğinde yerdeki mozaik kaplamadan ürperirken aşk merdivenlerine merakla dokunan çocuğun yaşayıp derinleşmiş elleri şimdi aşktan ürperirken, hep beyaz ve serin günlerle hatırlanan aşk merdivenleri düşer aklına. bitkinin her bir yaprağı sanki aşka uzanacakmış gibi merdivenler örer, ama her seferinde kendini taşıyamayarak yere eğilir, tıpkı bizim gibi.
