Vardır böyleleri, ve iki türlüsü vardır.
Birincisi milliyetçiliğe ek olarak ateizm propagandası ve din düşmanlığı da yapar.
ikincisi ise milliyetçilik yapar iken dini toplumsal bir olgu ve milli maneviyatın bir parçası olarak görerek saygı duyar ve kendisi inanmasa bile din karşıtı söylem ve hareketlerden kaçınır.
ikincisi elbette nazarımızda birincisinden daha makbuldür, çünkü toplumdan kopuk bir milliyetçi anlayış çizmez, milliyetçilik düşmanı kızıl ve yeşil komünistlerin eline koz vermez.
