Müzikle uğraşanların anlayabileceği enteresan bir yetenektir. Bir insan hiç nota bilgisi olmadan , makamı bilmeden , şarkı söyleyebiliyor ve hepsini geçtim makam veriyor ya.
Bizim okulun yanında bir cami var. Caminin imamı geçenlerde bir vakit namazında kıraatta şedaraban makamına geçki yaptı bilmeden ve çokta güzel yaptı. Önceki haftalarda baştan aşağı hüzzam verdigine şahit oldum.
Bende nota bilmem. Ama makamları bilirim. Bilirim dediğim nihavend diyince nihavend veririm. Hüzzam , hicaz , rast , uşşak , hicazkar , kürdi, kürdilihicazkar falan filan ver diyince verir biriki şarkı söylerim. Hatta kendimce taksim bile yaparım. Müthiş bi taksim olmasa da o anki duygumu alır benden. Yeter bana. Bu garip bişey işte.
Bazi insanların duygusu notanin çok önunde bişey. Eski dedelerden en sevdiğim yanılmıyosam zekai dede olması lazm nota bilmezmiş. Düşünün ki nota bilmeyen adamın makamı ve besteleri var. Ayinleri var. Mevlevi ayini. Ve bu ayinlerde inanilmaz derecede ayarlar veriliyo müzikal olarak.
Nota duyguyu öldürür diye bir söz vardır bildigim. Bence kaliteli müzik diye bisey vardır. Ve içten gelen , duygu dolu bi müzik notayla yapılmasa da güzel olur. Ve bi noktaya kadar bencede nota gereksizdir. Ve bencede nota duyguyu öldürür. Ama bi noktaya kadar.
