Müthiş diye tabir edilmekten başka bir sıfata maruz kalamayacak bir yıkımın içinde eleleydik.Binaların camlarını kıran hayallerimizden başka bir şey değildi.Benzetmeler uçuklaşıp beynimiz uyuşurken dudaklarımız birleşti.Kıyametin ortasında sessiz ve tepkisiz kalan iki aşıktık.Aslında birbirinden haberi olmayan iki aşık.Birimiz ırakta savaş ortasında ağlayan çocukken diğerimiz kendi ipliğiyle boğulan bir izlandalıdyık.Sıktıkça boğulma hızlanır,ölüm yavaşlar.Bıçak damara uzanırken yaşam yeniden başlar.Acı daimidir.Gözlerde,seslerde ve bir tabutun içinde.Her şey çok aşırı bu yaşamda.Çok fazla tanım yapılıyor,çok yoğun duygular yaşanıyor,çok fazla cesedin üzerine binalar kuruluyor.Ve bu yoğunluğun içinden beni çekip çıkardın.Bu sebeple elinden tutarak denize kendimi bırakacağım.Rüyamda gördüm,bana uzattığın kartlardan kralı seçtim.Yine u
ç noktada uç bir ölüm.Tabuttan gelen sesler,sıkışan toprak ve yüzüstü düşerken kırpılmayacak gözler.Hepsi,bir hastalığın belirtileri.
