eskiden mahalle maçları yapıyorduk öyle dijitürk falan yayınlamazdı maçlar tek bir kanaldan yayınlayordu. sokağın başına kaleler yapar bir de top bulduk mu bayram havası olurdu. merkez hakem kurulu kimi atayacak diye bir derdimiz yoktu. bizim yazılı olmayan kurallarımız her sokakta geçerliydi. 5'te devre 10'da biter, bir takımda iyi oynayan kişi varsa diğer takım 1 kişi fazla oynardı bu kurallar her yerde geçerliydi. hepimiz aynı takımı tutmuyorduk ama kavga da etmiyorduk. bizim için 1 top ve kale yeterliydi. sonra endüstri girdi ülkeye endüstriyel futbol, global futbol vs... en büyük golü sokaklarda oyun oynayan çocuklar yedi. çocuk olmak kaybedeceğiniz bir masumiyete sahip olmaktır aslında. insanlar evlerinde masa başında artık fm oynuyor ps3 başında saatler geçiriyor. paylaşmayı seven çocuklar bile maalesef sanal dünyada yalnızlaşıyor haliyle de bu durumu çekilmez bir hal alıyor.
