ben bu yazıyı kendime yazdım...
itiraf ediyorum aptalım.
güzel düşününce güzel olacağını sandım. olmadı.
sevince her şey hallolur sandım. olmadı.
tamam artık tamam dedim buldum. benim için hayırlı insan. olmadı.
beklerim dedim beklerim ama
o kadar da değil be sözlük.
hayat planına beni uzak zamanlarda dahil etme planı olmaz. ben bu kadar isterken olmaz.
ben başka şehirde yaşayacak olsam ona derdim ki
sensiz gitmiyorum hiçbir yere
ben nereye sen oraya.
biliyor musun sözlük, ayrılıp da ilk düşüneceğim dediğinde ona sonsuza kadar zaman vermeliydim.
bir şey olmuyorsa onu 1000 kere de denesen olmaz.
evet çok romantik duygusal ve harikasın.
bu sebeple belkide bu kadar takıntı yapıp üzdün bizi
uykusuz kaldın kabuslar gördün
ama rüya amel edilmez ki...
çok söyledim sana bunu...
en çok da neye üzüldüm biliyor musun?
olmuyor dediğimde senin beklediğim tepkiyi vermemene...
anladım ki sen uzun zamandır düşünüyorsun ayrılığı
ben ayrılmaya gelmemiştim halbuki yanına
sadece öylesine konuyu açtım ve bitti... öylesine
hayatta her şey nasip gerçekten.
ama olsun diye uğraşmadığın, adım atmadığın hiçbir şey için nasip değilmiş DiYEMEZSiN.
şimdi yanıma kar kalan sadece pişmanlık.
safi pişmanlık
biliyorum okuyorsun bunları
ve bu bir son.
son entry son yazı.
şimdi kulağımda bir şarkı
zeynep bastık- fırça...
