yağmurun ıslattığı saçların yüzünü kapatması nedeniyle önünü görmeden yürümek. kendini yağmura teslim etmek de denebilir aslında. yağmurun toprağa değerken çıkardığı ses ise değişilmez bir haz. yahut taptaze topraktan gelen koku. insan hiç dinmesini istemez yağmurun. ve yürümeye devam eder, sonu gelmeyen boşlukta. kalbin içindeki ateşi söndüren tek şey o yağmurdur, belki de o yüzden vazgeçmez yağmurda ıslana ıslana yürümekten.
