ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı
sevgilim
ben sende bütün aşklarımı temize
çektim.
.
.
.
şimdi biz neyiz biliyor musun?
akıp giden zamana göz kırpan yorgun
yıldızlar gibiyiz.
birbirine uzanamayan
boşlukta iki yalnız yıldız gibi
acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
bir zaman sonra
batık bir aşktan geriye kalan iki
enkaz olacağız yalnızca
kendi denizlerimizde sessiz sedasız
boğulacağız
ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve
benim su kırık dökük şiirim
sessizce alacak yerini nesnelerin
dünyasında
ne kalacak geriye savrulmuş
günlerimizden
bizden diyorum, ikimizden
ne kalacak?
.
.
.
murathan mungan
