gecenin şiiri

entry13505 galeri video104 ses19
    3180.
  1. Kurumuş güller duruyor masada.
    Kimin aldığını hatırlıyorum da
    ne için aldığını bilemiyorum.

    Bir zamanlar - bir zamanlar dediysem
    çok eski de değil: Birkaç ay önce
    gül alırdık. Biz. Hepimiz.
    Her şey için, yerli yersiz
    gül alırdık bir zamanlar.
    Biz. Hepimiz.

    Gülleri de eskittik.

    Zaten artık almıyoruz. Gül zamanları
    geçti. Rüzgar esti. Sert esti. Jestler bitti.
    Kendimizi kaybettik.
    Gül verecek kimse de kalmadı.

    Bazen şunu diyoruz kendi kendimize:
    işte bu bizim hayatımız.
    Bak işte biz buyuz
    bunları yaptık.
    Şimdi nerdeyiz?

    Ben de şunu diyorum kendime:
    Jestlerimi harcadım, artık jest kalmadı.
    Jestlerle hayat sürmüyor.
    Net olmak lazım.

    Zaten
    kafatasımı görüyorum yüzümde
    aynaya baktığımda.

    Hiçbir şey eskisi gibi olamak ki artık!
    Artık biz. Üsküdar'a da geçmez olduk.

    Oysa ki insanların birbirine ihtiyacı var.
    Yoksa niye toplu halde yaşasınlar.
    1 ...