çok daraldım sözlük.
üzerine titrediğim, burnumun ucundaki mis gibi yere gitme fırsatını kazanmışken sırf yalnız kalmasın, zorlanmasın diye kasaba gibi yere geldiğim insan benimle azarlar gibi konuşup, üzerine birde ben alttan alıp, açıklama yapmışken hala kendine toz kondurmayınca gerçekten kötü hissediyorum.
ulan herkese karşı hoşgörülüsün, anlayışlısında bana gelince niye tersine dönüyor her şey. bilmiyor musun sanki senin için ne fedakarlıklar yaptım. ki pişman değilim hiç yüksünmem yine yaparım dostumu yarı yolda bırakmayı yediremem kendime ama ne olur diğer insanlara gösterdiğin anlayışın, saygının, neşenin ufacık kısmını bana da göstersen. benimleyken kapalı kutu olupta iki günlük insanlara o sevgi dolu halini gösterince güceniyorum be. içime işliyor. düşmanın mıyım ben. ne olur sanki şu birlikte geçirdiğimiz son zamanlarda diken üstünde olmasak. artık gerçekten bir şey diyemiyorum. birbirimizi daha fazla kırmadan evlerimize gidebiliriz inşallah.
