tevfik fikret'in bir şiiridir. bu şiirde girdiği inanç krizlerini anlatmaktadır.
bütün boşluk : zemin boş, asuman boş, kalb ü vicdan boş ;
tutunmak isterim, bir nokta yok piş-i hasarımda.
bütün boşluk : döner bir hiçi-i müthiş civarımda;
döner beynim beraber; ihtiyarım, sanki bir sarhoş ,
düşer lagzidepa, her saha-i ümmide bir kerre...
bu yalnızlık, bu bir gurbet ki benzer gurbet-i kabre ;
inanmak...işte bir aguş-i ruhani o gurbette...
karanlık : her taraf, herşey karanlık, bir hazin yelda !
karanlık : fehm-ü daniş,akl-ü istihraç hep muzlim;
bütün ruhumda müz'iç bir cemadiyyet olur naim,
kesafetten ibaret bir tecelli arzeder eşya,
hakikat zahir olmaz dide-i idrake bir zerre...
bu vehmalud bir zulmet ki, benzer zulmet-i kabre ;
inanmak...işte şehrah-ı nurani o zulmette...
