ülkede, batıcı, islamcı, türkçü diye üç gurup var.
batıcılar bir çağdaşlaşma ayağına batıyı taklit peşinde.
islamcılar her zamanki gibi arap yalama peşinde.
türkçüler, ( ülkücüler zaten arapçı olduğundan bozulmuş yani türkçü demek saçma)
şimdi bu türkçülerin işi en zor kısım. çünkü gerek batı, gerek islamcılar belli bir kültür birikimine sahip.
ama türkçülerin besleneceği kaynak veya türk kültürü üzerine kuracağı kültür yetersiz kalıyor.
bu yüzden türkçülerin ( ülkücüler) kendini islam' a , bir kısmı da batıya( kemalist) dayandırıyor.
yani saf bir türk kültüründen beslenip bunun üzerinden bir kültür oluşturmak yetersiz görünüyor.
ama şu da bir gerçek, gerek batıcılar, gerek islamcıların yaptığı kopyala- yapıştır taktiği, ülkeye yama duruyor. aslında en haklı pay( milli bir devlette) türkçüler gözüküyor. çünkü milli bir din, milli bir hayat gibi büyük istekleri oluyor. ancak islam öncesi türk tarihinin geliştirilmemiş ( veya islamle gelen bozulma) olması buna engel.
yani bir nevi yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakal gibi bir durum var.
