okan bayülgen'in makinadaki anlamsız ve tiksindirici enaniyet gösterisinin karşısında nefret hisleriyle dolan bazı izleyicileri, kompleks yapmayan, kendisiyle dalga geçebilen, enesi tavana vurmamış bir komedyen/oyuncu/showman ile buluşturmuş güzel bir programdı hacıyatmaz. aralarda yayınlanan tiplemeleriyle, davet edilen konuklarıyla, cumartesi gecesi, bizleri okan bayülgen işkencesinden kurtarmıştı en azından.
bir ata demirer'e bakıyorum, bir okan bayülgen'e bakıyorum. devasa bir nezaket ve vakar farkı bariz biçimde görülüyor..
