iş aradığım dönemlerde her umut kapısı üzerime kapanıyordu, ben de her yeni mezun gibi umutsuzluk içinde bütün patron adaylarıma kendimi siktiriyordum. hatta bir yerden sonra daha seksi hissetmek için ruj sürüp öyle çıkıyordum karşılarına. gel zaman git zaman birisi rujumun tadını beğenmiş olmalı ki beni işe aldı. kurumda 9-10 ay çalıştıktan sonra benim ne işim var lan burada deyip sonunda cebimde tur attırdığım istifa dilekçemi patrona meyledeyim dedim. ne yalan söyleyeyim ilki heyecanlı olmuştu ama bir yerden sonra rutine dönmüştü durum. kadının yanına her gittiğimde kadın, senin gibi heybesi geniş katırı nereden bulacağım bakışıyla istifamı reddediyor dahası zincirlerimi şıngırdatarak gülümseyip odadan nazikçe defediyordu. yönetmeliğe hakim olmayan biri olduğum için haklarımın farkında değildim ama eş dost tarafından bilgilendirilince istifamı sunduktan 15 gün sonra işten ayrılabileceğimi ve bu durumda yasal süreçlerin lehime işlediğini öğrendim. o dönemki mutluluğumu hatırlıyorum da yeni azad edilmiş köle gülümsemesiyle dolaşmıştım günlerce. benim gibi bir durumu yaşayanlara tavsiyem istifanızı cebinizde gezdirmeyin, talebinizi dile getirin ve istediğiniz zaman işten ayrılma hakkınızın saklı tutulduğunu unutmayın.
