bir radyo programının bir kitaptan çok konuşulduğu gördüğüm bu başlıkta ilgili yazarlara bir demet küfrümü göndermek istedim.
gazoz ağacı sabahattin kudret aksal'ın en bilindik öyküsüdür ve sait faik öykü ödüllüdür kendisi.
gazoz ağacı bir kızı sevip onu görmek için evlerinin karşısındaki kahvede oyun oynarmış gibi yapan ve aklı hep başından gidip yenilen saim'in hikayesidir. melahat sadece bir figürandır çünkü sevilendir, saat başı elbise değiştirip saim'i etkilemek için balkonda süzülendir. hikaye bir bitiş gibi başlar alır saim melahat'ı mahallesinden uzağa kaçar.
--spoiler--
sonra tabi yanındaki insana özlem duyamadığını fark eder saim. ayrı olunanları özlemiş bir monotonluktan kaçmıştır. melahat bütün gün evde sıkılmış hülyalarına birkaç katreden fazla yaklaşamamıştır. bir elbiseyi seyretmek saim'den önemli gelir olmuştu. saim içinse kahvedeki yeni oyun melahat'tan. belki de o sinemaya girmeden önceki balkondaki düşünüşlerini o kahvede adının "gazoz ağacına" çıkışını anlatsaydı gururuna yenilip uzaklaşmayacaklardı.
--spoiler--
neyse hikaye sonunda bir sigara yakıp bakarsın melahat'a melahat yanındaysa yeni bir oyun özlemine. insan özlem arıyor bir özlemi geçince başka bir özleme tapınıyor işte. biz de sayın aksal gibi her hikayede (hemen hemen) olduğu gibi bir sigara yakalım bütün saim'den ayrı geçen güzdüzlerin şerefine.
