baba özlemi, sadece babayı özlemekten ötedir. hayata umutla bakmaya, doyasıya mutlu olmaya, her durumda güvende hissetmeye duyulan özlemdir.
biri demişti ki; ne zaman sarılan bir baba kız görsem herkes okyanusları aşmış da bir ben çöllerde kavruluyorum gibi.
hiç görme şansınız olamadıysa, hiç tanımadığınız, beraber anılarınızın olmadığı, sesini bilmediğiniz bir adamı nasıl bu denli özleyebildiğinize şaşırırsınız.
her gün, gün içinde karşınıza defalarca çıkabilecek bu özlem, özel günlerinizde, çok mutlu olmanız gereken anlarda tarifi mümkün olmayan koca bir bulut içinize oturmuş gibi hissetmenize neden olur.
hayatla baş etmekten yorulduğunuz, güçlü kalmaktan bitap düştüğünüz o en güçsüz olduğunuz zamanlarınızda ise keşkeler başlar. sanki o olsaydı hiç bunlar başınıza gelmeyecekti, hiç hem dünyalar kadar güçlü ama içte bir o kadar zayıf olmak zorunda kalmayacakmışsınız gibi gelir.
baba özlemi, tüm zayıflıklarınızın, korkularınızın, yorgunluğunuzun, huzursuzluğunuzun adıdır.
