genele göre aşmış, dream theater'a göre kesinlikle vasat üstü bir parça. şarkı da portnoy'un zottirik vokalleri dışında sırıtan tek bir nokta yok. heavy riffler, müthiş derecede agresif davul partisyonları, iş bilir labrie vokalleri, abartıya kaçmamış rudess dilililülüleri, işini yapan myung..
petrucci bile böyle agresif bir şarkıya eşşeksel bir solo yazmamış, nispeten mütevazi takılmış..daha ne olsun?
yeni nesil dream theater işte, kesinlikle güzel bir eser. yine köküne kadar progressive..
