iç dünyam gerçekten mahvolmuş. dışarıda espri yapan eğlenen bir insan olarak görünüyorum ve kimseye iç dünyamda neler olup bittiğini anlatmıyorum. anlatsam da dinleyen olmayacak gene espriye vuracaklar. yalnızlığı severdim de bu kadarı sanki acıtıyor.
oysa hayatımda eksik olan bir şey yok. sağlığım yerinde ailem yanımda güzel bir yaşantım var. tüm bunlar tamken neden acı çekiyorum. işin içinde iç dünyam var. birini bekliyorum. o birine sımsıkı sarılmak istiyorum. sarılmaya özlem duymak nedir biliyorum artık. saçları yüzüme değsin gözlerim zaten kapalı bir de rüzgar essin.
sanki sarılınca acım geçecek gibi. ne dersin sözlük o biri gelir mi? sarılır mı sımsıkı? gözyaşlarım biter mi?
