ölümü karşısında kimsenin birşey diyemeyeceği, yılların en değerli sanatçılarından. duyduğum zaman ne diyeceğimi bilemedim ama durdum şöyle baktım; ne de çok insan, eskilere dair ne kadar çok şey siliniyor artık hayatımızdan. bizi gerçekten neşelendiren, komedinin en saf en temiz haliyle bizi güldüren, bizi biz yapan ne kadar çok şeyi kaybediyoruz her geçen gün. ülkenin her bir değeri ellerimizden kayıp gidiyor ve bunu durduracak gücümüz yok maalesef. üstelik en kötüsü de artık böyle değerleri üretecek gücümüzün de olmayışı. evet, yok artık böyle değerler. büyüklerimizden, kitaplardan ya da filmlerden duyarız hep; eskiden hayat belki daha zordu herkes için. ama o eski insanlara bakıyorum, insanlığın en saf halleri okunuyor yüzlerinden ve işte bu gerçek değerler o saflığın içinden çıkıyor. şimdi bakıyorum birde; yalan hayatlar, yalancı gülümsemeler, yalan, yalan ve yine yalan ... herşey yalan oldu artık. tamamen sanal hayatlarımızda yaşayıp ölüyoruz dünyaya hiçbir şey bırakmadan, hiçbir şey için, hiç kimse için kayda değer birşey yapmadan, yapamadan. her gün daha da kirletiliyor bu ülke birileri tarafından, her gün daha fazla yıpranıyor, her gün daha da duyarsızlaşıyor ve saygısızlaşıyor.
