gökyüzünün zifirsi vurmuş içimize puslu bir gündüz
ne öğlenin cıvıltısı kalmış gözlerimizde, ne de güneş tenimizde ısıtacak
titriyoruz, üşüüşüz. yeşilim bile renk değiştirmiş koyulaşmış, güzellkleri örtmüş karanlık ve yine akşam olmuş habersizce.
alışılagelmişin dışına çıkılmış, yıllara yenik düşmüş çaresiz,
uyumuşuz belki de masumca
o masumiyet yüzümzde mi, uykuda mı? bunu çözmeye çalışıyorum şimdi ben masumsuz.
