sanırım insanın ömrü boyunca en çok sevgisine değer olan sevgiliye karşı yapılacak bir davranıştır.bazı insanlar vardır herşeyi çatır çatır savunur yaşamında,insanların yüzüne bakarak,gözlerinin içine bakarak konuşur.fakat sevdiğinin karşısında,bazı anlarında gözlerinin içine bakamaz,utanır,mahsunlaşır..sanki bütün hayatının parlaklığı o gözlerin parıltısıdır.onun ışıltısından korkar,bakmaya kıyamaz,baksa da doyamaz.hangi güzel olan birşeylere doydukki?yada bizim için hangi güzelliklerin zamanında farkına vardık?o güzel olan bizden uzaklaştığı zaman...uyurken bakarsın yanında yatan yabancı gibi gelir ,afallarsın napıyorum ben diye...sen acaba bir ömür benle olacakmısın yada seni ne zaman kaybedirim?bunlar yalnız kalınca sorulacak sorulardır ama o duyamaz,duyar farkeder diye ödün patlar.bir kıpırdayacak olsa sevgili yerinden,o anda aklın çıkar uyanacak ,eyvah görecek napıyorum ben diye öylece şaşkın ifadeyle suratıma bakacak..bunların hepsi güzelşeyler bir daha başka hiçkimseye kıymete binemeyecek haller.milyonlarca insanın arasında eğerki bir kişi size bu duyguyu yaşatabiliyorsa elinizden kaçırmayın kıymetlinizi...
