6. sezonun 13. bölümüyle final yapmış olan müzikal tadındaki dizi.
lise gençliğini, bu gençliğin sanatla olan ilişkisini konu edinen bir dizi olarak yola çıktı. ilk 3 sezonu hayranlıkla izledim. tamam belki senaryonun garipleştiği, bu kadar da ütopik olmaz ki ama denildiği zamanlar oldu fakat ben çok severek izledim. coverları hayranlıkla dinledim. sahne performanslarına da bayıldım.
fakat sonraki sezonlarda dizi biraz tıkandı sanki. yapımcılar da ne yapacaklarına pek karar verememiş olmalılar ki, bir süre sonra ohio'daki glee kulübünü bıraktılar, eski kulüp üyelerinin new york'taki hayatına geçiş yaptılar. belki yeni gelen elemanlar eskilerin yerini dolduramadığından, belki de hikaye artık baymaya başladığından, artık hangisiydi bilemeyeceğim. fakat ilk 3 sezonun o heyecanını ve güzelliğini diğer sezonlarda pek bulamadım.
yine de izlemeye devam ettim. eskisi gibi coşkuyla olmasa da yüzümde bir gülümsemeyle izledim. tek bir bölüm hariç: finn hudson rolüyle dizide yer almış olan cory monteith'i anmak için hazırlanan bölüm. ben hiçbir dizide 40 dakika boyunca durmaksızın ağladığımı hatırlamıyorum. cory monteith'i de, canlandırdığı finn hudson karakterini de sevdiğimden ötürüdür belki ama yine de şarkılar, performanslar çok güzeldi.
6. sezonu 13 bölümle tamamlayıp diziyi sona erdirmelerine üzüldüm açıkçası. gerçekten yetenekli olan dizi oyuncularının şarkılara kattıkları yorumu dinlemek, danslarını izlemek güzel oluyordu. ama burda önemli bir parantez açarak söylemek istiyorum: take me to church ve chandelier performanslarına bayıldım! yeni elemanların açık ara en iyi olduğu şarkılardı bunlar.
her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi glee'nin de sonuna geldik. insan sevdiği ve uzun zamandır izlediği bir şey sona erince biraz hüzünleniyor tabii... çok cici bir son hazırlamışlar, güzel bir veda oldu.
not: rachel'ı eş tercihinden ötürü tebrik ediyorum.
