gerçekten aşıksanız eğer içiniz acır. sevdiğinizin günden düne erimesine dayanamazsınız. çıldıracak gibi olursunuz. 'işte ben burdayım! ben burdayken ona ne gerek var? ' diyip göğsünüze bastırmak istersiniz yüzünü. onu bütün yaşadığı keşmekeşten çıkarıp almak istersiniz. halbuki o çok zarar vermişti kalbinize değil mi? çok canınızı yakmıştı, içinizi acıtmıştı o'na ne kadar aşık olduğunuzu bile bile.. küfürler savurmuştunuz, bağırmıştınız, hiçbir şeyi haketmediğini bile söylemiştiniz belki. bir yandan içiniz acırken...
ama onu acı çekerken gördüğünüzde anlarsınız herşeyi...
o an anlarsınız aslında ona ne kadar aşık olduğunuzu söylerken, onun aslında hiçbirşey anlamadığını, aşkın ne olduğunun yanmadan anlaşılamayacağını...
ve o da yandığında anlar aşk acısının aslında ne kadar yaktığını.
