insanı karmakarışık bir ruh hali içine sokan durum... bir yanda göğsünüze saplanmış paslı bir hançer gibi acıtan aşk, bir yanda onu kaybetme düşüncesinin yarattığı korku, diğer yanda da onun acı çektiğini görmenin yarattığı ıstırap. bencilce duygularınız yapışır yakanıza bazen. "benim çektiklerimi o da çeksin, benim yaşadıklarımı o da yaşasın" bile dersiniz.
sonra onu görürsünüz yine... suratı asık, gözleri buhulu... onun anlatmasına gerek kalmaz çünkü siz hissedersiniz çektiği acıları belki ondan daha da fazla. sonra onun mutlu olmasını dilersiniz tanrıdan. gözlerinizi kapatır, dişlerinizi sıkar ve göğsünüze saplı olan hançeri biraz daha derine itersiniz. ve hergün yeni bir haber duymayı beklersiniz ondan, "aşık olduğu adamla birlikte mi artık ?" diye. hergün bu soruya cevap beklersiniz ne beklediğinizi de bilmeden. duygularınız ise daha karışık... "umut mu bu yoksa korku mu ?" bilinmez. tek bildiğiniz onun mutlu olmasını istediğiniz; onun mutluluğu sizi mutsuz edecek olsa bile...
