6 Mayıs... Bugün 1972 yılında idam edilen üç gencin ölüm yıl dönümü... Adaleti sağlayarak gerekli cezaları uygulamak yerine intikam alırcasına idam etmenin ne denli zararlı olduğunu daha iyi anladığımız o kara gün...
Eğer idam edilmemiş olsalardı, şimdi peşlerinde koşacak üç-beş kişi kalacak, eski terörist olarak anılacak belki de toplumda kendilerine yer bulamayacaklardı... Devrim ayağına kandırılmış, emperyalizme düşman olayım derken Rus'un kucağına oturmuş çapulcu çocuklar, bugün birer kahraman olmayacaktı.
Bugün PKK'ya terörist diyerek küfürler savuranlar bu üç fidan'ı da dahil edeceklerdi... Ne yaptı bu adamlar diye bakıldığında sadece banka soygunu, ayaklanmalar, huzursuzluklar, adım kaçırma oyunları ve cinayetler görülecekti...
Deniz Gemiş'in son sözü olarak haykırdığı "Yaşasın tam bağımsız Türkiye. Yaşasın Marksizm-Leninizm'in yüce ideolojisi. Yaşasın Türk ve Kürt halklarının bağımsızlık mücadelesi. Kahrolsun emperyalizm. Yaşasın işçiler, köylüler" cümlesi gülünerek karşılanacaktı... "Ya bi get, işim gücüm var benim" tepkileriyle geçiştirilecekti...
Şimdi üç fidan kitapları okuyarak ağıtlar yakan converse'li gençler, onlar devrimciydi diyerek masallar anlatan kemalistler, bu çocuklara ikinci sınıf gözüyle bakacaktı. Kemalist sistemin idam ettiğini bile bile ideolojik hezeyana düşmeyeceklerdi...
idam edilmeleri hataydı... Yaşasalardı ve hakkettikleri tepkiyi halktan bizzat alsalardı... Tarihi sadece kan olan Leninizm'in şu anki halini görselerdi belki onlar da pişman olurlardı... En azında CHP'de veya HDP'de siyasete girerlerdi... Belki içlerinden biri tövbe eder AKP bilmem nere adayı bile olabilirdi...
Çok ama çok yazık oldu... idamın adaletsiz ellerde ne kadar tehlike olabileceğinin en büyük iki kanıtından biridir 6 mayıs... Nasıl ki nefret ettikleri halde Adnan Menderes'e laf edemeyen bir kesim varsa, aynısı üç fidan için de geçerlidir...
