neye benzediğini bugün anladım! kesinlikle yıldızları izlemek insanı arafta hissettiriyor. 10-15 dakikadır balkondan bakıyorum. önce gözüme çok parlayan bir tanesi takılıyor. kaymıyor, devamlı duruyor. daha dikkatli baktığımda birden çoğalıyorlar. bazıları bir yerlere düşüyor. acaba nereye düşüyorlar? şimdi hatırladım, kül oluyorlardı doğru ya. olsun, yine de eğer kül olmasalar nereye düşerlerdi açısal olarak? ben gözümü dikmiş bakarken, köpek havlıyor. herzaman ki gece havhavlarından biri bu, alıştık. bir araba geçiyor, tam o an arafta hissediyorum. şimdi odamdayım, herşey bitti.
