her hafta hocayla ve sınıftaki arkadaşlarla sürekli tartıştığımız derstir. hocayı sinirden deli ederdim. ilk tartışmamız hocanın bir olay anlatıp bize danışması için sorduğu soruydu bizlere aranızda hepiniz müslümansınızdır elhamdülillah varmı inanmayan aranızda muhtemelen yok hepiniz müslümansınız dedi ben o esnada parmağımı kaldırıp ben inanmıyorum hocam dedim. hemen sınıftaki herkes oooo falan diye sesler çıkartmaya başladılar. daha burda insan kiminle tartışacağını sorguluyor beyninde. yani ne bileyim tamam hoş arkadaşınız halı saha maçları, şakalar, gır gır eylence iyi de. beni oooo diye yuhalayan topluluk acaba islamı okumuş anlamış kavramışta mı inanmış. yoksa doğmatik inanarak. belli kalıp düşünceler yüzünden mi beni yuhalıyorlardı. hoca önce biraz şaşırdı. benim gibi mziacı sakin iyi biri nasıl inanmazdı. hocanın yüzünde aynen böyle şaşkın bir ifade vardı. o esnada sınıftan bazı üstüne vazife olmayan her şeye atlamayı kendine borç bilmiş hödükler hemen kafir ateist dışlayın bunu falan dediler. onlarla zaten arkadaş da değildim. sonra hocaya dönüp işte bu yüzden inanmıyorum hocam dedim. şimdi ben müslümanım desem beni herkes iyi biri olarak bilmeye devam edecekti. ama bir inanmıyorum sözü bakın nerelere geldi dedim. tabi ben ateist değilim. hocaya agnostik olduğumu açıkladım. çünkü her şeyi maddelere dayandıran bir yapım yok. manevi şeylere de önem veririm ve tanrının var mı yok mu olduğunu asla bilenemez olduğu felsefesinden yanayım. neyse bu derse giren hocalarda genelde dindar insanalr oldukları için ve sınıfın hepsi müslüman olduğu için böyle şeylere tehammülleri yok. ve aralarında inanmayan biri olduğu için ders anlatırken bile adamın psikolojisi elbet bozulacak. çünkü orada bulunan 25 kişi sen a desende seni dinleyecek b desende seni dinleyecek sorgulamayacak. ama o içlerinden biri her şeye şüphe ile bakacak sorgulayacak. haliyle tartışma ortamı çıkacak. hoca bana o gün kur'an ı hiç okudun mu? kimin tesiri altında kaldın. birde islamı özünden dinlemeyi hiç denedin mi gibi sorular yöneltti. bunları sorarken gözündeki nefreti görebiliyordum. inanın ki 2013 e kadar dini bütün. 5 vakit namazımı kaçırmayan bir insandım. sonra kur'an ın türkçesini okumaya başladım. kitap beni çok etkiliyor tüylerimi diken diken ediyordu. fakat bana göre ters giden bir şeyler vardı. mekkede inen ayetlerin çoğu gayet etkiliyici iken göç den sonra hep sahabelerin günlük yaşantısından muhammed in günlük yaşantısından. müşriklerle savaşıp savaşılmayacağı. mal dağıtımı, helaller, haramlar ne biliyim birader bunlar sanki bir insan yazısı gibi gelmeye başladı. bir devrim gibi. evrensel denen dinde hep araplar geçiyor. araplar, araplar, araplar. ve arapçanın aksanı biraz okunuş olarak etkiliyici olduğu için insan etkileniyor haliyle. ilk başlarda sonsuz yanmaktan korktuğum için müslüman gibi kendimi kandırmaya devam etsemde olmadı birader yapamadım. iyi bir insanım kızlara bile bakarken utanan bir insanım. efendi bir insanım. böyle düşünüyorum diye islama göre sınırsız cehennemde yanacağım. işte hocayla her hafta böyle konuları tartışırdık. hocayla bir şekilde iyi- kötü seviyeli bir tartışma şeklinde sürüyorda. kendi yaşıtların sınıftakiler hiç çekilmiyor be birader. barzonun din dersi 50 nin altında ki benim hep 95-100 gelirdi. sorsan kur' an dan bir ayet bilmez gelip atar tutar yapması yanacaksın falan demesi beni o dersten soğutmuştur. lise son un 2. döneminde o derse hiç girmedim zaten.
