günay'a ek olarak oğuzhan'a olan inancımın daha da arttığı, pektemek'in ve demba ba'nın beni hayretler içinde bırakarak gol attığı, beşiktaş'ımın güzel galibiyetiyle sonuçlanan maç.
sivok'a geçmiş olsun dedikten sonra haftalardır kadroya bile alınmayan atınç'ın bu maçta boy göstermiş olmasına sevindiğimi de belirtmek isterim (maça katkı boyutundan ziyade genç yeteneklere -somut olayımızda da atınç oluyor bu- fırsat verilmesi gerektiğinden yanayım).
o değil de deli gibi korktuğum maçlardan birini aldık, sevincim tarif edilemez düzeyde. acayip mutluyum, duygu doluyum sözlük. bu yüzden sövme faslını atlıyor, yüzümdeki kocaman sırıtış eşliğinde işbu entryi sonlandırıyorum.
