Kendini kutsayan ve varlıklar ustu olduğunu sanan kişi yanilgisidir.
Oysa ne kadar aciz ve zavalli olduğunu bilmez çünkü hayatta hicbir sorumluluğu yoktur , hayat onu zamanla törpuleyip üzerindeki fazlaliklari atinca cirilciplak kalacagini ve yardima ihtiyaç duyacagini anliyacaktir.
Kendi kafasina ve iç dünyasına gore bireyleri yargilayip kendi düşüncesini kutsayinca kendini metafizik kavramlarına tek basina direnen bir savasci zanneder fakat en ufak bir acziyette siginacak bir liman bile bulamaz yalnizlasir ve kendi kendine aforizmalar üreterek iç sikintisini deşifre eder.
