önceleri çok kitap okurdum. dini, tarihi, edebi her türlüsünü okurdum. 4-5 yıldır bir türlü kitap okuma hevesim gelmedi. acaba bende bir sorun mu var? diye çok düşündüm. ama işin içinden çıkamadım. sorunun sebebini bulamadım. bazen düşünüyorum da kitap okumak, bana ne kazandır dı diye? pek bir şey bulamadım. ziya paşa'nın " tahsil cehli alır, ama; eşşeklik baki kalır." sözü hep aklımda. konfüçyüs, buda vb. feylezoflar mı diyeyim, ilahi olmayan dinlerin kurucuları mı diyeyim? bu tür insanların kitap falan okuduklarını sanmıyorum-peygamberler kitap okuyup okuduklarını bilmiyorum-. ama buna rağmen insanlık tarihine iz bırakmışlardır.
bir de kişisel gelişim saçmalıkları var. yaw o kitabı okusan ne olacak, o kitabı ezberledikten sonra himen mi olacan? tüm gücü ele mi geçirecen? kişisel gelişim kitapları okuyup da lider olan hiç bir insan görmedim. genelde ezik ruhlu insanlar, çaresizler, kendini bi halt zannedenler, yüce allah tarafından insanların kaderini değiştirmeye gönderilmiş olduklarını sanan şizofren insanlar okuyor. adamlar da öz güven sıfır, öz eleştiri desen hak getire. zat-ı muhteremler resmen fantezi dünyasında yaşıyorlar. yıllar önce bu tür götleri gözlemleme fırsatım oldu. kendilerine kutsal bir misyon biçen zavallı ve hala bir baltaya sap olamamış insanlar.
affedersiniz! götün birinin evine misafirak olarak gitmişti. kitaplığında doğan cüceoğlu'nun savaşçısı , antonny robbins'in içindeki devi uyandır tarzı kitaplar. savaşçı'yı hala anlayabilmiş değilim. acaba tek hücreli bir beynim mi var, yoksa bu kitaplar bana cin ali kitapları gibi mi geliyor?
Velhasıl kelam, kitap okumayı bıraktım. kitap okuyanlardan da nefret ediyorum. yok, "kitap insanın en iyi dostudur." zırvaları.
