gereğinden fazla talepkar bir patronum var ve bilirsiniz ki her patron talepkarlığı ölçüsünde tatminsizdir. kurumdaki konumum itibariyle pavyon ahalisine meze olmuş dansözden farksızım. dansözün sağına soluna para sıkıştırılırken bana evrak sıkıştırıyorlar, evrağı önce yalayıp alnıma yapıştıran bile var. durum böyle olunca isyan kaçınılmaz oluyor tabi. yaklaşık iki hafta protest müzik dinledikten sonra doğru anın gelmesini bekledim. uzun bekleyişimin ardından o anın geldiğini hissettim:
kurumumuzda kadın erkek tuvalet kabinleri yan yana ve bir gün farkettim ki patron belli saatlerde tuvalete giriyor. sinsi planımı, patrona karşı darbe girişimimi hemen uygulamaya koydum. patron tuvalete girer girmez arkasından ben de kendi kabinime girdim ve aramızdaki duvarın görünmezliği güvenip elimle çükümü tutup yan kabine doğru "al lan alllll buna konuş. alll buna emir ver şimdi!" dedim, fermuarımı çekip çıktım. ellerimizi yıkarken birbirimize tatlı tatlı gülümsedik aynada. o anda bahar esintisi eşliğinde gökkuşağından kayan bir çocuk kadar iyi hissediyordum.
