Ön bilgi olarak; benim bir ev arkadaşım var, kendisini sevmem (hatta hiç sevmem) neyse bu herif acayip dağınık düzensiz ve rahatsız edici hareketleri olan biri. eve ne zaman gelsem kapıyı tam açacakken bir bakıyorum herifin kaç çift ayakkabısı varsa hepsi düzensiz bir şekilde kapının önünde, adım atacak yer yok. uyardık bikaç kereolmadı anlasın diye biz düzelttik. bu süre içinde diğer arkadaşların ayakkabıları çalındı derken bu ayakkabılarını içeri almayıp kapı önünde bırakmaya devam ediyor.
neyse, itirafımıza dönelim. geçenlerde gıcıklığıma zaten kendilerine çalımı basıp bi gıcıklık yapmıştım önceki itirafımda da belirtmiştim. eve yine geldim ayakkabılar yine her zamanki gibi. o an sinirlendim, yeter artık deyip aldım ayakkabıları apartmanın önündeki çöp konteynırına attım. geldim eve neyse zaman geçti. bir baktım yavrusunu kaybetmiş kedi gibi ayakkabılarım ayakkabılarım diye dolaşıyor ortalıkta. tabi bende bir gülümseme. kafamın içinde thug life çalıyor. artık kapının önü temiz ve boş ıh mis. artık ayakkabılarını orda burda bırakmaz.
