yalnızlık ve depresif ruh hali hususunda cihan-ı abad edecek en behçet deneyimlerimi sizler için derledim efendim;
yalnızlık, 48'li demlik poşet çayı 48 günde bitirmek demektir.Yalnızlık, doğum gününüzde bol bol banka ve firmalardan kutlama mesajı alıp, sosyal medyanın anımsatmasıyla sanki kendileri unutmayıp hatırlatmış gibi, samimiyetten uzak mail atıp, duvarına yazılanlara aynı samimiyetsizlikle cevap vermek, tek kişilik pastayı, evde tek başına yemektir. Yalnızlık, çiğköfte tepsisini tutacak kimse olmadığı için bir elinle çiğköfte yoğururken diğeriyle tepsiyi tutmak zorunda kalmaktır. Yalnızlık, belin ağrıdığında beline merhem sürememek, ağrıdan sürünmek demektir. Ne küçük ayak parmağını eşiğe vurmak, ne de tost yaparken kaşarın tost makinesinin üzerine erimesi. En büyük mutsuzluk yaptığın keki tek başına yemek zorunda kalmaktır. Uzun bir aradan sonra sosyal medya hesabına girdiğinde oyun isteği bile gelmemesiymiş yalnızlık. Yalnızlık evin içinde telefonumu çaldır diye birine seslenememek ve ev telefonundan cep telefonunu çaldırmaktır. yalnızlık, cep telefonumdan oynadığım online oyunun haftada bir attığı otomatik "Hey nerelerdesin, bir süredir ortalarda yoksun" mesajı bile mutlu olmak demektir. Yalnızlık, evdeki tek bornozu bir önceki gün duştan çıktığında kuruması için balkona astığını duştan çıktığında hatırlamaktır. Yalnızlık, dolapta bir tabak yemek var nasılsa diye yemek yapmamak ve haftalarca o bir tabak yemeğe güvenmekmiş. Hayatında birinin olmaması değil, birinin hayatında olamamakmış asıl yalnızlık.
