Yalnız değilim demek ki dedirtten başlık. Sanırım ben kendi hayatımdaki olayları büyütüp ağlamayı veya onlar için kafa yormayı bir tür şımarıklık veya gereksizlik olarak görüyorum. Çevremdekilerde bu durumu benim rahatlığıma veriyorlar. o işte öyle değil canım ya. böyle durumlarda direk araştırıp dişime göre bir film kestiririm bırakırım kendimi ona ağla ağlayabildiğin kadar ya da gül, şaşır, sevin her ne boksa.
