Bir kız vardı. Babası bilmem nerde falanca şeyi üreten fabrikanın sahibiydi. şikayet ettiğimden beğenmediğimden değil, ben de memur çocuğuyum... Bu kızla bir gün yakınlaştık. Aslında çok iyi biriydi, kalbi temizdi ama paranın sınırlı olan bir nesne olduğunun farkında değildi. bir gün sözleştik, öğlen yemeğe gittik. sonra çıkışta bir şeyler içmeye gittik. param bitmişti. ertesi gün için yine sözleştik. arkadaşımdan borç aldım. sinema yemek gezme tozma ezme düzme derken gün sonunu getirdik, borç aldığım iki haftalık paramı da bitirdim. ertesi güne tam sözleşecektik ki benim bir işim çıktı. ertesi gün aradı, başka bir işim daha çıktı, sonra da hep işim çıktı işte anlarsınız...
