insanların sadece zaaf ve düşkünlük kusur olarak adlandırılamayacak kadar kötülük barındırdığını ve fırsatını bulduğunda sıradan bi şekilde devam eden hayatında kötülükten hiç te kaçınmayacağı apaçık gösterilmişti filmde.
doğru ya da yanlışı bilerek değil sadece belli kabullere göre yaşayan en ufak bir değişiklikte huzuru kaçan bir başka insana ve farklılığa tahammülü olmayan bir canlı insan.
geçirdiği değişimle mutlu olduğunu düşünüp onu değiştiren tek şeyin yine kendi olduğunu düşünecek kadar kibirli.
finalde tam da bundan söz edilir. merhamet kılığına bürünmüş kibirden..
nietzsche nin bahsettiği hristiyan ahlakıdır bu merhameti yücelten.
bunun eleştirisi yapılır.
insanları yine başka insanlara uyguladıkları yanlışlarının sorumluluğunu alacakları şekilde cezalandırmazsanız bu sizin ne kadar yüce gönüllü biri olduğunuzu göstermez sadece yüce bir affedici olduğunuzu gösterir.
affedicilik zırhına bürünmüş bir kibire sahip olduğunuzu gördükten sonra bu kibirden sıyrılarak gerçek iyi ve kötüyü farketmeniz mümkün olabilir.
