yurtdışı şantiyede çalışan bir mühendis olarak alışkanlık haline gelen geç saatlerde mutlu ol yeter izlerken,karşıma çıkan hatta olduğum yere oturtan şarkı. güzel söz yazmak zor ama bu adam olayı bir tık ileriye götürmüş bu şarkıda. müzikle beraber o kadar kadife bir acı veriyor ki insana hemen kabullenesi ve bağrına basası geliyor bu acıyı,hüznü. öyle ki kaç zamandır yazmaya üşendiğim sözlükte acilen yazma isteği uyandırmıştır.
ancak dinleyenden tavsiye: dikkatli dinleyin zira özlemeye meyilli yada depresyona gülümseyen bir haliniz varsa ve - illaki- aklınızda birisi varsa; şarkı sizi dağıtabilir inceden. Ankara'da yaşamış ve istanbul sevdalısı olmayan bünyemde "beni bu kentte tutan boğazı değil geçmişimdir...." dizesi bir anda kaç senenin flashback'ini çakmıştır zihnimde.
