Geçen sene yaz aylarındaydı ama nasıl yaz kavruluyor ortalık. Ramazan ayı. Nereden geldiğimi hatırlamıyorum ama durağa gidiyorum. Yaşlı bir amca durdurdu, beli bükülmüş; gömlek üzerine kapkalın bir ceket var bayağı eski. Hah dedim kesin para isteyecek.
"Kızım devlet hastanesine nasıl gidebilirim" diye sordu. Eskişehirliler bilir stadyum şehrin bir ucunda devlet hastanesi diğer ucunda. Tarif ettim tramvaya binmesi gerekiyor ama şehri bilmediği besbelli, devlet hastanesinin çay ocağında kardeşi çalışıyormuş, yanına gidecekmiş. Trenden inmiş , dümdüz yürümüş gardan belli. yol bilen biri olsa oradan gitmez. "Valla amca yürüyerek gidemezsin ancak tramvaya bineceksin o da en az 500 metre uzakta" Sırtında yükü vardı. Tamam kızım dedi ne yapacağını bilmez halde. Sadece iki saniye akımdan geçen düşünceler hastaneye gidene kadar akşam olur allah bilir oruçludur da bir yerde yığılır kalır.
Arkamı döndüm kafası önde yürüyor baktım başka kimseyi durdurmamış, cebimde 30 40 tl anca var. Koşa koşa taksi durağına gittim devlet hastanesine kaça gidersiniz diye. 15 tl dedi allahtan, sonra yine koşa koşa yaşlı amcayı durdurdum önce kabul etmedi ama sonra kabul etti. Parayı taksiye verdim. En fazla 15 dakika içinde kardeşinin yanında olacaktı.
içim huzurla dolmadı ne yazık ki dış görünüşü nedeniyle neredeyse yardım istediğinde kafamı çevirip gidecektim. Ya da o amcaya yardım etmeseydim şu an acaba ne oldu gidebildi mi öldü mü kaldı mı diye düşünüp beyni mi yiyecektim.
