rahat batmasıyla ortaya çıkar genelde. gerçekten büyük bir sıkıntısı olan insan genelde sessizce yaşar derdini. her allah'ın günü "çok mutsuzum, kimse beni anlamıyor, hep acı çekiyorum" diye kafa sikmez. ruh emici gavatların işi bu.
bir kere de aç elini allah'a, tanrı'ya, evrene şükret koduğumun dingili. kendine dert arayan insan başlığını görünce aklıma geldi bu tipler.
